പിന്നെയും

അകലെയാണു; വാക്കുകൾ

വാക്കു മുറിക്കും

ശബ്ദചക്രങ്ങൾ,

മാഞ്ഞുപോകാത്ത

അടയാളങ്ങൾ...

ആത്മാവിനെ

പോസ്റ്റുമോർട്ടം നടത്തി

തിരിചു വരുന്നു

രണ്ടു കിഴവികൾ,

രണ്ടും നീ തന്നെ

ഒന്ന് ഇന്ന് ഞാനും!

പച മരം

വെന്ത് പോകും പോലെ

ഉടൽ

കത്തിനിന്നു...

മതി!!

നിന്റെ ചൂടും

ചെമന്ന 

മൺതരികളും....

വിധിതമാണു

പ്രതീക്ഷയും

മരണവും!