മറവി മറന്നൊരോർമ്മ!



തടി, മെലിഞ്ഞൊട്ടി
വെളുത്തിരുണ്ടൊരു
പച്ചക്കോലം;
ചെളിതേച്ചും
മണ്ണിൽ കുളിച്ചും
നിറം മാറ്റുന്നു.
പിടിക്കപ്പെടില്ലെന്ന
തെറ്ററിവുകളിൽ!!!  

ചത്തടിഞ്ഞെങ്കിലും
കൺകൾ കണ്ടെത്തും.
അഴുകിപ്പൊളിഞ്ഞെങ്കിലും
ഉടൽ, അറിയാതെ പൊള്ളും.
ശബ്ദമന്യമെങ്കിലും
കേൾവി, ചെവികൾക്കുമപ്പുറം

ശപിക്കുമോ, വെറുക്കുമോ
കൊല്ലുമോ; ശവം
തിന്നുമോ- കളയുമോ
അതോ
വലിച്ചെറിയപ്പെട്ട
കഥകൾ മറന്ന്; പിന്നെയും
വലിച്ചടുപ്പിച്ച്.....???

എന്തൊരു കഷ്ടമിത്..!
മറവി തിന്നാൻ
മറന്ന ചില്ലുവാതിലുകൾ
മണ്ണിലടിയാതുടഞ്ഞടരുന്നു....

Comments

ajith said…
മറവി തിന്നാൻ
മറന്ന ചില്ലുവാതിലുകൾ
മണ്ണിലടിയാതുടഞ്ഞടരുന്നു....
കൊള്ളാം
unais said…
നല്ല കവിത... ആശംസകൾ.